In Amerika een hit: Ik ben een gorilla, van Katharine Applegate. Op basis van de omschrijving van het boek, en de kaft, twijfelde ik…Maar soms moet je gewoon maar ‘ns ergens aan beginnen. En wat een boek!
In korte hoofdstukken, die heerlijk snel lezen, word je meegenomen in het leven van gorilla Ivan, die overigens echt heeft bestaan. Hij woont in een kooi in een winkelcentrum. Al jaren. Hij zit hele dagen rond te kijken, en te tekenen en schilderen, want dat kan hij. Als baby-olifantje Ruby naast Ivan komt wonen, verandert er iets. De gorilla begint te verlangen naar zijn vrijheid.
Wat een prachtige taal gebruikt de schrijfster (en dus ook complimenten aan de vertaler Harry Pallemans). Het zijn mooie woorden en zinnen, die de gedachten van de mensaap weergeven. Bijvoorbeeld op het moment dat zijn maatje Stella, de olifant, overlijdt:
“Stella heeft me een keer geplaagd dat olifanten beter dan apen zijn omdat ze meer vreugde en meer verdriet voelen.
‘Jullie gorilla’s hebben een hart van ijs, Ivan’, zei ze met glinsterende ogen. ‘Wij hebben een hart van vuur.’
Nu zou ik alle yoghurtrozijnen op de wereld overhebben voor een hart van ijs.”
In de groep
Kinderen zijn dol op dieren. Waar het gaat over dierenleed, is hun interesse vrijwel altijd direct gewekt. Juist om die reden denk ik, dat dit boek in de groepen 6-7-8 van de basisschool erg zal aanslaan. Omdat de hoofdstukken lekker kort zijn, is het verhaal prima voor te lezen in de klas. In het verhaal blijven op sommige momenten de dingen onuitgesproken. Het is altijd goed en mooi om met een groep voorspellingen te doen. Snappen we nog waar het over gaat? Wie is er aan het woord? Wat wordt er precies bedoeld? En hoe denken we dat het verder zal gaan, zijn er al vooruitwijzingen in het verhaal?
Mooi te gebruiken bij allerlei thema’s in de groep: dieren, dierenleed, dierenbescherming.
Kijk hier voor de website van de schrijfster
